“Ben Buraya Kadarım” Dedirten 10 One Piece Nedeni: İzleyip Yarısında Bırakanların İtirafları

One Piece... Evet, bin küsur bölümlük bir dev. Kimi için bir başyapıt, kimi için ise bitmek bilmeyen bir işkence. Bu yazıda, One Piece'e gönül verip bir süre sonra “Abi ben bu hikâyeye daha fazla yatırım yapamam” deyip gemiden atlayanları konuşuyoruz. Hani bir oturuşta 300 bölüm izleyip sonra 301. bölümde “Yok artık” diyenler var ya... İşte onların gerekçeleri burada!

10. 4Kids Felaketi – “Sigara mı? Yok abi o lolipop”

2000’lerin başında One Piece’le tanışan birçok kişi için kabus gibi bir başlangıçtı bu. 4Kids, One Piece’i aldı, içine şeker koydu, karikatür kıvamına getirdi. Sigara yerine lolipop, silah yerine vantuz atan tabanca koymak da neyin nesi yahu?

Ve o efsane (!) rap opening... “Yohoho, haydi korsan olalım çocuklar!” havasında bir giriş. Seslendirmeler mi? Hani “Abi sesi kısıp altyazıdan devam edelim” denecek kadar kötüydü. Bu versiyonu izleyen birçok kişi “Bu çocuk çizgi filmi gibi, geç” deyip animeden soğudu. Haklılar mı? Kesinlikle.

9. İlk Bölümler Fazla Çocukça Geldi

“Ya bu ne abi, palyaço mu bu düşman?” dedirten o erken dönem bölümleri hatırlıyor musun? Evet, Buggy the Clown’dan bahsediyoruz. Ses efektleri, saçma sapan mimikler, Nami’nin havada para sayması... İzleyicinin bir kısmı, bu çocuk şakalarına daha fazla dayanamayarak gemiden atladı.

"We Are!" opening'i kulağa ne kadar neşeli gelse de, bu neşeyi kaldıramayanların sayısı az değildi. Animeye biraz daha “karanlık, ağır başlı, ciddi” yaklaşanlar için One Piece'in bu havaları biraz fazla geldi.

8. Syrup Village Arc – “Ben ne izliyorum?” dedirten durgunluk

Usopp’un tanıtıldığı Syrup Village Arc, birçokları için "Burası nereye varıyor acaba?" anıydı. Kuro’nun sahte planı, sabah sekizden beri bitmeyen köy muhabbetleri ve tempodaki genel düşüklük, birçok izleyiciyi erken emekliliğe zorladı.

Usopp, evet, kimine göre çok sevilesi bir karakter ama daha ilk karşılaşmada bağ kuramayanlar için bu hikâye sanki çamurda yürümek gibiydi. Neyse ki Baratie Arc’a kadar dayanabilenler, genelde One Piece'e alışıyor ama işte... Dayanamayan çok kişi var.

7. Filler Bölümler ve Bitmek Bilmeyen Recap Cehennemi

One Piece uzun bir anime, tamam ama araya serpiştirilen bu kadar filler gerçekten gerekli mi? Bir haftalık bölüm bekliyorsun, sonra karşısına Luffy'nin pastacı olduğu alternatif evren bölümü çıkıyor. Ya da geçen bölümün özetini 15 dakika tekrar izliyorsun.

Özellikle haftalık izleyenler için bu durum dayanılmaz oluyor. Binge izleyenler "geç" butonuna abanabiliyor ama güncel takip edenler için her filler bir kalp kırıklığı. “Ya yeni bölüm değil miydi bu?” dedirten bölümler nedeniyle nice fan sessizce uzaklaştı.

6. Ağır Akan Hikâye – “Bir bakış 3 saniye sürüyor”

Evet, pacing konusu... One Piece’te bir yumruk atılmadan önce karakter 10 saniye düşünüyor, sonra 7 saniye göz kırpıyor, ardından 5 saniye sessizlik. Bu tempo, özellikle savaş sahnelerinde izleyicinin sabrını test ediyor.

Manga hızında ilerlese sorun yok ama animeye geldi mi, bir bölümde bazen tek bir sayfalık olay oluyor. Hele flashback’in flashback’i gelince... İzleyici bir noktada kopuyor: “Ben döneyim başka seriye, belki One Piece hızlanırsa uğrarım.”

5. Time Skip Sonrası Büyü Bozuldu

Marineford sonrası, herkes “Şimdi neler olacak?” diye merak etti ama Fishman Island başladı ve... O da ne? Beklenen heyecan gelmedi. Hody Jones sanki 200 bölüm önce çıksa daha etkili olurmuş gibiydi.

Punk Hazard’la devam etti, ama ekip dağılmış, samimiyet azalmış, o eski Luffy-Zoro atışmaları kaybolmuş gibiydi. Pacing hâlâ problemliydi, mizah tuhaflaşmıştı. “Eskisi gibi değil” diyen fanlar, yavaş yavaş ekranı terk etti.

4. Animasyon Kalitesindeki Düşüş

Time skip sonrası bir başka hayal kırıklığı da animasyon oldu. Özellikle Fishman Island – Dressrosa arasında karakterler bazen o kadar kötü çiziliyordu ki, “Bu kim ya, Zoro mu yoksa yeni biri mi?” diyordun.

Özellikle dövüş sahneleri daha ruhsuz, yüz animasyonları donuktu. Water 7 gibi akıcı, estetik dövüşler izlemeye alışan hayranlar için bu dönem, ekran kalitesi anlamında tam bir gerilemeydi.

3. “Ara Verdim, Sonra Dönemedim” Sendromu

“500’e geldim, biraz ara veriyim, sonra devam ederim” diyen nice izleyici, geri dönemedi. Çünkü döndüklerinde One Piece olmuş 1000+ bölüm. “Şimdi nerde kaldım, ne oluyordu?” derken insanın içinden hiç devam etmek gelmiyor.

Zaten bölümler ağır, recap bol, bir de üzerine 500 bölüm daha eklenince bu ara, kalıcı bir vedaya dönüşüyor. Geri dönmek isteyenler için bile hikâyeyi tekrar hatırlamak eziyete dönüşebiliyor.

2. Bazılarına Göre “Bu Dizi Bana Göre Değil”

Her anime herkese hitap edecek değil. Kimisi karanlık temalar sever, kimisi politik kurgu. One Piece ise “düşler ve özgürlük” temalı, biraz goofy, biraz epik, bazen çok duygusal, bazen fazla şakalı bir karışım.

Bazı izleyiciler için konuşan geyikler, esneyerek uzayan burunlar ve palyaçolar, ciddiyeti bozan şeyler. Hani denir ya, “İzleyemedim çünkü içine giremedim”... İşte One Piece bazıları için o türden bir yolculuk.

1. Sahte Ölümler, Gerçek Hayal Kırıklığı

One Piece’te ölüm mü? Yaşadığın şokun ardından bir bölüm sonra “Şaka şaka, yaşıyor!” diyorsun. Pell’le başladı, sonra Pound, Pekoms, hatta Spandam bile “Ben geldim!” deyince fanların sabrı taştı.

Olay sadece “ölmedi” değil. İzleyici olarak gözyaşı döktüğün, “Vay be” dediğin sahneler anlamsızlaşıyor. Bu yüzden, gerçek bir ölüm olduğunda bile artık kimse inanmıyor. Bir nevi duygusal bağ kopuyor, hikâyeye güven azalıyor.

Her Efsane Kusursuz Olmaz

One Piece, hâlâ milyonların favorisi olabilir. Ama bu, onun herkesin favorisi olacağı anlamına gelmiyor. Bazı hayranlar için başlangıç fazla çocukça, bazıları içinse pacing bir kabus. Filler, animasyon, zamanla değişen atmosfer… Herkesin düşme noktası farklı ama sonuç aynı: izlemeyi bırakmış olmak.

Bahsedilen Anime ve Kavramlar:

• One Piece

• 4Kids Dub

• East Blue Arc

• Syrup Village Arc

• Fishman Island Arc

• Punk Hazard

• Dressrosa

• Marineford

• Zou

• Whole Cake Island

Siz One Piece'i izlemeye devam ettiniz mi, yoksa siz de “Ara verdim, sonra unutmuşum” diyenlerden misiniz? Bize yorumlarda yazın, hep beraber dertleşelim!